Twee velden vol
Buscamper Nederland, met vestigingen in Culemborg en Lomm, organiseert iedere twee jaar een buscamperweekend voor hun klanten die ooit een kampeerbus bij hun bedrijf kochten.
Mooi gezicht hoor, twee velden vol met Pössl-, Globecar- en Adriabroertjes en zusjes die daar op Camping De Rotonde in Enspijk zij aan zij geparkeerd staan.
Dodenherdenking
Reuze gezellig hoor, ’s avonds met z’n allen verzamelen in het restaurant voor een diner. ‘Oudgedienden’ hernieuwen de kennismaking, nieuwe deelnemers worden opgenomen in de groep en aan alle tafels worden vrolijk en luidruchtig reiservaringen en belevenissen uitgewisseld.
Maar het is wel 4 mei.
Bizar, maar ook indrukwekkend moment: om acht uur vallen alle gesprekken stil en nemen de ruim tachtig tot op dat moment druk met elkaar in gesprek zijnde aanwezigen met respect twee minuten stilte in acht. Tsja, zo zijn we opgevoed.
Lift heen
‘Vandaag maken we een fietstochtje naar Geldermalsen. Daar maken we een rondvaart over de Linge. We hebben een mooie route uitgestippeld van een goed uur en we verzamelen om tien uur bij de receptie. Zijn er nog mensen die niet mee fietsen?’ Samen met nog twee andere deelnemers gaat mijn vinger omhoog.
Toen ik ooit dit busje kocht, zat er een fietsendrager achterop. Mijn eerste actie na aankoop was die fietsendrager verwijderen. Fietsen? Kom op zeg! Ik koop een bussie om mee te rijden en niet om een fiets mee te vervoeren! Bovendien: de kortste route naar Geldermalsen is maar vijf kilometer. Dat loop ik wel.
Maar als ik de volgende morgen langs de provinciale weg loop, snijdt een gure wind door mijn jas heen. Het is bewolkt en de temperatuur een graad of zes. Na zo’n vijfhonderd meter houd ik het al voor gezien, ga langs de weg staan en steek m’n liftersduim omhoog. Nog nooit van mijn leven heeft die duim me in de steek gelaten, zo ook nu niet. Al bij de derde auto heb ik geluk. Het is een klein bestelautootje. Als ik op een holletje naar de auto loop, stapt een vrouw aan de bijrijderskant uit.
‘Moet u naar Geldermalsen? Wij ook. Gaat u maar lekker voorin op mijn plek zitten, want we hebben maar twee stoelen en achterin is alleen een laadvloer.’
‘Erg vriendelijk, mevrouw’, zeg ik wat opgelaten over zoveel hulpvaardigheid, ‘maar blijft u gerust voorin zitten, dan kruip ik wel achterin’.
‘Dat raad ik u niet aan’, antwoordt ze, ‘want achterin zit onze hond en dat wil ik u niet aandoen!’
Ik kijk naar binnen en zie de kop van een levensgrote herdershond. Even twijfel ik, maar het vooruitzicht van een snelle lift en de warmte van de auto winnen het van mijn angst voor honden. Als ik de gordel vast klik, voel ik op dat moment het kwijlerige gesnuif van de hond langs de kraag van mijn jas. Ik verstijf.
‘Hij doet niks hoor’, klinkt het geruststellend vanaf de laadvloer, ‘hij is nog jong hè en speels.’ Als ik me half omdraai zie ik een grote tong op centimeters van m’n gezicht. De rest van het ritje blijf ik star voor me uitkijken. Wat kunnen vijf kilometer lang duren en waarom springt dat verkeerslicht nou op rood!
In het centrum van Geldermalsen word ik afgezet. Ik bedank vriendelijk, wens beiden nog een plezierige dag, koop een krant en installeer me met een kop koffie bij de Hema. Volgende keer toch m’n fiets maar mee?
Observatie
Voor de Hema staat een accordeonist. Hij is ongeschoren, sjofel gekleed en zijn haar heeft al maanden geen schaar en weken geen shampoo gezien. Op een gammele bananendoos staat een verbleekt plastic schaaltje met wat kleingeld.
Een winkelende vrouw staat bij hem stil en geeft de muzikant een papieren zakje. Hij bedankt haar vriendelijk, haalt een broodje uit het zakje, neemt er een paar happen van en stopt de rest weer terug. Daarna diept hij uit zijn binnenzak een mobieltje op en begint te bellen.
Lift terug
Wandelend op de terugweg naar de camping in Enspijk twijfel ik net buiten het centrum van Geldermalsen bij een wegopbreking welke richting ik moet nemen om zo snel mogelijk weer op de provinciale weg te komen. Gedurende de boottocht is het gaan regenen en dat doet het nog steeds. Er stopt een dikke, zwarte Volvo. De bestuurder draait zijn raampje omlaag en vraagt of hij me kan helpen.
‘Ik weet niet in welke richting ik moet lopen om in Enspijk te komen’, zeg ik.
‘U moet naar Enspijk? In deze regen? Lopend?’, vraagt de man verwonderd.
Als ik bevestigend antwoord, maakt de man een uitnodigend gebaar naar de stoel naast hem en vraagt: ‘Wilt u een lift?’.
Tien minuten later word ik op de camping afgezet voor het veldje waar m’n bussie staat. Ik trek m’n natte schoenen uit, hang mijn druipende jas te drogen, wrijf met een handdoek mijn haren droog en maak een kop koffie.
Na enige tijd druppelen de eerste fietsers van de groep doorwaternat geregend het veld op. Sommigen werpen een vluchtige blik op m’n bussie, waar vanuit ik hen vanachter het raam vriendelijk groet.
Technische middag
Dat is toch wel een van de leukste onderdelen van zo’n weekeinde: lekker snuffelen bij de andere busjes. Kletsen, tips krijgen van elkaar en ideetjes opdoen. ‘Hoe heb jij dat nou opgelost?’ ‘Gôh, wat handig. Waar koop je dat?’ ‘Daar zit ik nou al tijden mee te tobben. Wat een goed idee om het zo op te lossen!’
En wat een belangstelling voor mijn ‘nieuwe’ natte cel met extra deur!
En mijn leuke plantje voor het raam natuurlijk…
Anti-rammeltips?
En waar hebben al die camperaars nou een bloedhekel aan? Rammelende, rinkelende voorwerpen in kasten en laatjes. Twee tips uit de praktijk van Frits om dit euvel op te lossen misschien? Hoe simpel kan het zijn…
Nooit meer rinkelende glazen en mokken
-Timmer een simpel kistje, dat precies in een kastje past.
-Verzwaar de glazen en mokken met zand o.i.d., smeer de buitenkant in met (olijf)olie en plaats ze op de juiste plek in het kistje.
-Spuit met beleid, zonder dat de glazen en mokken van hun plek raken, de ‘bekisting’ vol met purschuim.
-Laat uitharden en haal met een licht draaiende beweging de glazen en mokken uit het schuim.
-Werk het purschuim netjes af met een broodmes en schuurpapier en zet de glazenstandaard in het kastje.
Nooit meer kletterende borden
-Zoek, vind en koop een plastic opbergkratje, dat precies in een kastje past.
-Knip een lange strook buigzaam, maar tegelijkertijd stevig anti-rammel-materiaal (in mijn geval een niet meer in gebruik zijnd yogamatje).
-Plaats die strook in lussen in het kratje en zet tussen iedere lus een bord.
Gegarandeerd rammelvrij!
Bijkomend voordeel: je haalt het kratje in zijn geheel uit het kastje en pakt er van bovenaf het benodigde bord uit.
Buscamper Nederland
Traditiegetrouw wordt het weekeinde afgesloten bij Buscamper Nederland in Culemborg. Met nog meer tips, nog meer uitleg (en een hapje eten uiteraard).
Tableau de la troupe
Zoekplaatje: waar staat Frits?
