Frits ging al eerder met zijn kleinkinderen op stap
Klik hier om naar de Herfstdriedaagse in 2009 te gaan
Heb ik dat?
De afgelopen weken is het zomers warm en kurkdroog. Weerrecords worden gebroken. Fantastisch. En dat voor april. Met kleinkinderen Jurgen en Karlijn ga ik drie daagjes met het bussie weg naar camping Ter Spegelt in het Brabantse Eersel.
En wat meldt de radio?
‘De komende drie dagen komt er verandering in het zomerse weerbeeld. De temperatuur gaat flink omlaag, de wind zal aanwakkeren, het zal meestendeels bewolkt zijn en hier en daar -vooral in de zuidelijke provincies- moet rekening worden gehouden met buien, waarvan sommige gepaard kunnen gaan met onweer. In de loop van vrijdagmiddag klaart het dan weer op. Zaterdag -koninginnedag- belooft weer een stralende dag te worden.’
Zaterdag. Tsja, dan ben ik dus weer thuis…
Mijn moeder
Als ik m’n bussie bij de kleinkinderen voor de deur parkeer, gaan ze hun eigen kastje inrichten. Lange broek, korte broek, shirtjes, ondergoed, sokken, toilettas… wat er al niet mee gaat voor drie dagen.
Als Jurgen een lege plastic boodschappentas in zijn kastje legt, laat-ie hem eerst aan mij zien: ‘Kijk nou: een tas voor m’n vuile kleren. Mijn moeder denkt zeker dat er op de camping geen wasmachines zijn.’
Verantwoordelijk
Jurgen slaapt binnen op het ‘dinettebed’, Karlijn ligt heel stoer met haar tien jaar in haar eigen tentje schuin achter m’n bussie. Als het ’s avonds bedtijd is (vertel maar niet aan papa en mama hoe laat je naar bed ging) sluit ik de rollo’s van alle raampjes. Als ik even later zelf achterin in het grote bed kruip, lig ik onrustig te draaien. Kan de slaap niet vatten.
Na een kwartiertje open ik de rollo van het raampje bij mijn hoofdeind. Kan ik precies het tentje van Karlijn zien. Buiten daalt de temperatuur naar een graad of zes. Toch zet ik het doorkijk-raampje op een kier. Kan ik horen wat er buiten gebeurt.
De volgende dag voorspelt de radio zware nachtelijke onweersbuien in Brabant. Ik houd die informatie veiligheidshalve voor mezelf, wens Karlijn ’s avonds welterusten in haar tentje en ga zelf ook naar bed. Aan het voeteneind ligt een paraplu en staat de campinglamp paraat.
Ochtendgebeuren #1
‘Opa! Opa!’
Ik word wakker van het dringende gefluister van Jurgen. Ik kijk op de klok: 06:30.
‘Opa, zullen we een spelletje doen?’
‘Een spelletje?’
‘Ja, wat moeten we anders?’
‘Maar het is pas half zeven. Wat voor spelletje heb je dan?’
‘Monopoly Deal.’
Ik stap uit bed en zet de kachel aan.
Jurgen schudt de kaarten al…
Van vroeger
Er komt mij een vader met zoontje tegemoet lopen. Vader is dertiger en helemaal van deze tijd: driekwart broek met heel veel zakken en ritsen, shirt van het juiste merk en blote voeten in bruine sandalen. Op zijn hoofd een bril met grote, ronde glazen in een zwart montuur.
Dichterbij gekomen, kijkt zoontje mij verbaasd aan. Als we elkaar gepasseerd zijn, hoor ik achter me:
‘Papa, wat heeft die mijnheer in zijn mond?’
‘Da’s een pijp, Arend-Jan…’
Vergeten
Stopt opa zijn pasje in het apparaat om het zwembad in te kunnen, blijft het lampje rood. Heeft-ie zijn entreepasje van de campingslagboom meegenomen…
Bestelt opa patatjes en drinken. Heeft-ie zijn portemonnee vergeten…
Staat opa de volgende dag weer bij het zwembad. Heeft-ie zijn zwembadpasje in het bussie laten liggen…
Gaan we alle daaropvolgende keren weg, kan Jurgen het niet laten steeds glunderend te vragen: ‘Heb je je pasje, heb je je tasje, heb je je portemonnee? Ben je echt niks vergeten?’ En gelijk heeft-ie.
Maar ik kan de volgende dag iets terug doen.
Staat opa in de hal van het zwembad op Jurgen te wachten die zich aan het omkleden is. Komt Jurgen door het poortje naar buiten, kijkt-ie naar zijn blote voeten en zegt: ‘O, schoenen vergeten!’
Observatie
Als het zoontje van de Duitse campingburen uit de caravan stapt, heeft Karlijn onmiddellijk haar oordeel klaar: ‘Zo, die is lelijk! En alleen van achteren al!’
Natuurlijk
‘Je kunt hier bij de receptie een stok met een knapzak ophalen en dan een natuurpad volgen.’
‘En wat is dat dan?’, vraagt Jurgen, nauwelijks geïnteresseerd.
‘Nou, dan krijg je een papier mee en dan staan er onderweg allemaal opdrachten over planten en dieren in het bos. En dan leer je meteen van alles over de natuur hier.’
‘Ik kijk op school al elke week naar Nieuws uit de Natuur. Dus ik weet al genoeg over de natuur. Hoe laat gaat het zwembad open?’
Ochtendgebeuren #2
Verdomme! Half zes en klaar wakker! Karlijn en Jurgen slapen gelukkig nog als marmotten. Ik stap uit bed en ga naar de wc. Dat kan bijna niet zachtjes in m’n bussie, maar Jurgen slaapt lekker door. Ik kruip weer onder m’n dekbed, pak een tijdschrift en ga lezen. Dat houd ik vol tot half negen.
Ik neem mijn medicijnen in en vul zo zachtjes mogelijk een tasje met mijn douchespulletjes. Jurgen doet weliswaar af en toe een lodderig oog open, maar rolt zich daarna weer in zijn slaapzak.
Terug van het douchen is er nog steeds geen beweging in het tentje van Karlijn en is Jurgen nog in dromenland. Ik maak een kop koffie. Probeer niet eens meer zachtjes te doen. Als ik net met mijn koffie buiten zit, hoor ik binnen gestommel.
‘Ik ga douchen’, zegt Jurgen vanaf het grote bed waar hij uit zijn kastje een schone onderbroek wil pakken. ‘Ben je al uitgeslapen dan?’, vraag ik.
Hij kijkt me even aan, kruipt onder mijn dekbed, mompelt ‘dit ligt beter’ en draait zich nog even lekker om. Ik doe de deur van m’n bussie weer dicht en ga buiten verder met koffie en tijdschrift.
Om kwart voor tien kruipt Karlijn uit haar tentje en gaat naar de wc. Jurgen komt geeuwend onder het dekbed vandaan.
‘Brunchen dan maar?’, opper ik.
Busdess
Karlijn staat middenin het bussie en speelt (met bijbehorende maniertjes) voor stewardess.
‘Welkom aan boord van Frits on the move.
Ik ben uw busdess van vanmiddag. Hier komen de instructies voor het gebruik van de wc in het busje.
Stap 1: Draai de pot naar je toe.
Stap 2: Doe de deksel omhoog (wel zo handig)
Stap 3: Druk op het blauwe knopje en laat een beetje water in de pot lopen.
Stap 4: Ga zitten en doe je behoefte.
Stap 5: Wees zuinig met wc-papier (maar wel goed vegen).’
En zo gaat ze door tot de hele toiletinstructie (die ik in de natte cel had opgehangen) is afgewerkt. De busdess besluit haar verhaal door met de juiste armbewegingen nog te wijzen op de nooduitgangen en dan is de ‘voorstelling’ afgelopen.
